"गीत"- ध्रुवचन्द्र खड्का

(१) 

जलायौ प्रितको महल वाँकी मात्र खरानी भो

खुसी सवै तिम्रो भयो मेरो केवल परानी भो

झेली हुने पिरतीको खेल जिती गयौ

साँझ भयो मेरो भागमा तिम्रो विहानी भो ।

कुन चाहीँ झल्को हट्छ होला मेरो आँखावाट

वैगुनीकै गीत गाउँछु मधुर भाकावाट

श्राप लाग्यो कुन्नी कसको बोटै मर्नेगरि

फूल टिप्नै नपाइकन झरँे हाँगावाट ।

एकोहोरो लाएछुकी भूल भयो माया

तडपाउने दुखाउने शुल भयो माया 

सुगन्ध लुटिगयो भुइँ झारिगयो

कुन पापि भँवरालाइ फूल भयो माया ।

(२)

छाँया वनि आउँछु भन्थ्यौ रात पर्खिवसेँ

वितिसके रात सवै साथ पर्खिवसेँ 

दोवाटोमा हेर्ने आँखा पोलिसकेपछि

मायासंग विष मिसाइ घोलिसकेपछि

फूलजति तिम्रो भयो पात पर्खिवसेँ

पाउन वाँकी तिमीवाट घात पर्खिवसेँ ।

दिलको सागर लहरमा डुलाउँछु भन्थी

चाँदनीको रंगसगै भुलाउँछु भन्थी

नपाउन रैछ आखिर हात पर्खिवसेँ

पाउन वाँकी तिमीवाट घात पर्खिवसेँ ।

- ध्रुवचन्द्र खड्का,सिन्धुली